02 Haz Bu Sene

Bu sene doğumgünüm yasemin kokuları içinde

Sevgili kızım Aymin böyle hazırlanmış benim için vereceği davete

Derin’ciğim, baban ve abin evinizin balkonunda, misafirleri bekliyor

Annen de hazır, her yere balonlar asmışlar

Gelmeye başladılar; solda kardeşim Osman, onun çocukları ikizler Ali Mazhar ve Maya, arkada Tevfik abi ve eşi Diana

Naz Ankara’dan annesi için gelmişti

Yakışıklı oğlum da geldi

Kuzey henüz bir haftalık, annesiyle evde, onları temsilen Kuzey’in anneannesi Hülya Ankara’dan gelmiş, Ayfer de İzmir’den gelmiş

Şefika Samsun’dan benim için gelmiş

Pastamı Derin’le birlikte üflemeden önce misafirlere bir konuşma yapıyorum, diyorum ki:

İnsanlar doğar, büyür ve ölür… Doğmak ile ölmek ikiz kardeştir adeta, biri varsa diğeri de vardır, biri gelmişse diğeri de gelecektir. Yıllarca biz o diğerinin geleceğini görmemek, bilmemek için üç maymunu oynarız. Gözümüzü, kulağımızı, ağzımızı kapatırız ve her an görmemiz gereken gerçekleri bu yüzden net göremeyiz.

Bugün benim görmüş olduğum gerçek; ben hayattayken benim için bu güzel günü hazırlamış olan meleklerden daha melek kızıma binlerce teşekkür ediyorum, geçenlerde bir gün onunla bir film izlerken cenazelerin böyle kutlama gibi yapılması gerektiğini konuştuğumuzda aklıma geldi, cenazeye gelene kadar yakında benim doğum günüm olduğu…ve kendisinden bugünü ben istedim, o da tıpkı Derin’in doğumgünlerinde hazırlandığı gibi hazırlanmış, aynı zevkle, aynı keyifle.. İnsan doğurup büyüttüğü, uykusuz kaldığı, yorulduğu, koşturduğu, taşıdığı çocuklarından ne bekler, böyle jestlerden başka?

Ayrıca gelen herkese çok teşekkür ediyorum, gelemeyen herkese de teşekkür ediyorum, var oldukları ve bir gün gelebilecekleri için…..