10 Mar Torunlarıma Mektuplar: Hiç Bir Şey İçin Geç Değildir

Çocuklar, Sizin yaşlarınızda kafamı yukarı kaldırır büyükleri dev dağlar gibi görürdüm. Bir gün onlardan biri olacağım hiç aklıma gelmezdi.

Hatırlıyorum,4-5 yaşlarımdayken onların saatlerce oturabildiğine çok şaşardım, ben yerimde duramaz ya koşar ya bisiklete binerdim. Hiç bir şey yapamıyorsam zıplardım,atlardım, bir yerlere tırmanırdım, öyle oturamazdım yani.. Sonra genç kız olduğumda benim şimdiki yaşlarımda olan büyüklerimi çok yaşlı görürdüm, bunun bir sebebi gençliğimse diğer bir sebebi de o zamanki büyüklerin gerçekten de şimdikilerden farklı oluşuydu. Şöyle ki, şimdiki büyükler öyle eskiler gibi kendilerini koyvermediklerinden olsa gerek, kiloları daha normal, giyimleri gençlerinki gibi, daha sağlıklı ve fitler, hareket ve tavır olsun, kullandıkları sözcükler olsun hepsi güncel. Dolayısıyla orta yaş eskiden 35 de başlıyorsa şimdi sanki 55 de başlıyor..

Böylece ben de bir çok yaşıtım gibi hiç ölmeyecekmiş gibi çalışıp yarın ölecekmiş gibi de eğleniyorum. Çok şükür, aklıma eseni yapabilme özgürlüğüne sahibim. Hatta ve hatta -şimdi sıkı durun- yeniden üniversiteye gitmeye karar verdim. Vakti zamanında yarım bıraktığım öğrenimime çıkmış olan af yasası sayesinde geri dönüyorum. Bununla ilgili gelişmeleri oldukça yazacağım, şimdilik olan 08 mart 2013’de eski fakültemden öğrenci belgemi aldım.