Zihnimizin bir özelliği haline gelmiş olan geçmişle hesaplaşma ve pişmanlıklar ile gelecek endişesiyle önlem almaya çalışmamız gün içinde dikkatimizin dağılmasına sebep olur. Bunun sonucu olarak yaptığımız işe odaklanamayız ve ortaya yeni yanlışlar ve hatalar çıkar. Bu defa onlarla ilgili pişmanlıklar bizi yine andan uzaklaştırdığı gibi onları düzeltmekle öyle vakit kaybederiz ki yeni işlere başlayamayız.

Bu sarmaldan çıkmanın yolu anda kalmayı öğrenmek ve bunun idmanı sayılan meditasyon tekniklerini hayatımıza nasıl geçireceğimizi anlamaktan geçer. Tıpkı bedenimizin fit olması için çeşitli egzersiz çalışmaları gibi zihnimiz için de egzersizler mevcuttur. Önemli olan nasıl ve ne zaman ne yapacağını bilmektir.

Yaşadıklarımızla ilgili zihnimizde yazmış olduğumuz hikayeler ömür boyu bizimle birlikte gezerler. Hatta öyle ki uyurken bile bizi rahat bırakmazlar. İnsan, doğası gereği sürekli haz peşinde iken yazdığı hikayelerin acısı altında ezilir ve bir müddet sonra başa çıkamaz olur.

Bu noktada ‘farkındalık’ denen beceriye ihtiyacı vardır. Bu becerinin kazanılması ile birlikte içimizden yeni bir ‘ben’ doğar.

Önyargılarımız otomatik hale gelmiş düşünce kalıplarımızdır. Toplum, aile, okul, arkadaş, iş çevrelerinde her an yenileri eklenmektedir. Yargılarımız ise düşünce ve duygularımızın bizi ele geçirme yoludur. Özellikle Byron Katie’nin ‘the work’ yöntemi ile çalışarak onları kendimize faydalı hale getirebiliyoruz.

Diğer modüllerde zihnimizin işleyişi hakkında yeteri kadar bilgi sahibi olup idman yaptığımız zaman kolayca ve doğal olarak elde edebileceğimiz uzlaşma kültürünün içselleştirilmesi ve bir çeşit test edilmesi gerekmektedir. Sonuçta haklı olmak ve mutlu olmak bizim için ne zamanlar önemli ve seçimlerimizi hangi yönde yapmalıyız?