02 Haz Niyet

Bir takıldım kaldım, yazılarıma devam edemedim. Sebebi de önceki bir niyetim; doğum günümü resimler eşliğinde anlatacağım dedim, istediğim resimler internet ortamında gelmedi, basılı geldi, benim makinemle çekilmiş olanlar istediğim resimler değildi vs vs..

Her zamanki gibi ağzımdan/yazımdan çıkan bir söz beni bağladı, ileriye adım atmamı durdurdu. Oysa ben aklıma estikçe laylaylom yazıp duruyordum.

Doğum günümü kısaca anlatayım ve bir iki resim ekleyeyim de bu iş bitsin bari..Bu sefer de baştan savma olacak gibi, geleceğe yönelik her niyetimiz bizi ya durduruyor ya da baştan savma yapmamıza neden oluyor galiba. Her şey anında güzel, anında doğru!

Önce bu yaşımda böyle kutlamalar filan nereden çıktı, onu anlatayım;

Bu sene ben hem annemin hem de babamın öldüğü yaştayım. Ve o gün gelmiş olan sevgili dost, arkadaş ve akrabalarıma da bunu anlattım;

Benim en büyük başarım; kendimi bu yaşıma kadar sağlıklı, keyifli, huzurlu getirebilmiş olmam.

Kimseye muhtaç olmadan yaşamak ve kimsenin benden utanmayacağı, kaçmayacağı bir hayat sürdürmek.. bundan daha büyük bir başarı olabilir mi?

Ağzımdan çıkan sözlerin sorumluluğunda olmak ve kırıcı olmamak..bundan büyük başarı olabilir mi?

İnsanlara sordukları kadarının cevabını vermek, işlerine karışmamak, ahkam kesmemek.. bundan büyük başarı olabilir mi?

Benden bir şey istediklerinde elimden gelenin en iyisini yapmaya çalışmak.. bundan büyük başarı olabilir mi?

Bana bunları ne ailem ne okuduğum okullar ne de gittiğim ülkeler verdi.

Sadece kendi kararlarım ve niyetlerimle böyle oldum, BUNDAN BÜYÜK BAŞARI OLUR MU?