27 Nis Torunlarıma Mektuplar: Çok İşim Yokmuş

Dün gece uykum kaçtı, sabaha yapmam gerekenleri kafamda evirip çevirmeye başladım. Bir yandan da biliyorum ki sekiz saat uyumazsam günüm iyi geçmiyor, kendimi sağlıklı hissetmiyorum. Anlayacağın arada kaldım, uyusam uyuyamıyorum, kalksam kalkamıyorum.. aklıma sen geldin.. Derin nasıl uyuyor diye aklımdan sana baktım, fosur fosur uyuyordun, ertesi günü düşünmeyi bilmiyorsun çünkü.

Tamam, dedim o zaman ben de onun gibi yapayım… veee uyumuşum.

Bu sabah da fark ettim ki aslında çok da işim yokmuş, sadece iki kişiden telefon bekliyorum. Çok işim var zannetmelerimi bir kenara bırakamamışım hala. Tabii eskiye göre çok aşama kaydettim; Eskiden bu zannetmelerle toplantılar yapardım, sağa sola lüzumsuz koştururdum, emirler yağdırırdım, o telaşla bir sürü şeyi bozar, sonra da bozduklarımı düzeltirdim.. akşamın nasıl olduğunu anlamaz, kendime hiç vakit ayıramamış olduğumu fark etmezdim bile! Halbuki tıpkı bugünkü gibi belki de sadece iki kişiden telefon beklerdim o günlerde de!

Ah şu zannetmelerimiz…